Gece 3 tu.kabuslu bir uykudan uyandi.korkmustu.annesine bakti.kadin uyuyordu.uykuda annesine bakti,bakti.her gun ilaclarini aliyor salondaki bir bitki gibi yasamaya devam ediyordu.

Aklina guzel yegeni geldi.onun icin hayatin ne kadar kolay oldugunu dusundu.hayatta guzel insanlarin belki de bilincsizce nasil kayrildigini cok gormustu.onun tirnaklariyla kaziyip hic bir sey elde edemedig zamanlari vardi.baskalarinin bir ricasiyla hallettigi.daha da kotusu kimseyi suclayamiyordu,oda onlar gibi olsa etrafina mi bakacakti sanki.

Yazdiklarina bakip huzunlendi .16 yasinda ayakta kalmaya calusan bir kiz cocuguyken.beli bukulmemisken.kendini ruhsuz hissiz amacsiz hissetmiyorken.o zamanlar adeta sevimli bir cizgi film kahramani gibi oldugunu dusundu.en azindan o boyle hissediyordu.ama simdi birileri gelip hayatina sicmisti.hicbir sey yapamamisti.buna musaade etmis herkwsin kibrine,cikarina onun uzerindd sigara sondurur gibi kibirlerini sondurmesine kafasina basa basa merdiven leri cikmalarina musaade etmisti korkmus muydu kavga cikarmaktan hayir.degerl vermemisti.kimseye.hic birseye.cunku o deger gormemisti.