1.BÖLÜM
Hep biliyordum hep.Nasil geldi nerden geldi bana bu his ?istemedigim seylerle muhatap olacaktim.korktugum basima gelecekti.hep idare eden alttan alan ben olacaktim.cocuklugumdan beri biliyordum bunu.oylede oldu iste.belki annem her sıkıstigi durumda beni one atmasaydi .babam dunyadan elini etegini cekmis gibi davranmasaydi bunlar basima gelmeyecekti.kimbilir yasadiklarina takilip kalan bir benimdir evrende.kardeslerimde ayni evdelerdi ama ne bileyim ben hep onlardan fedakardim sanki. Bunlari her gun dusunmek .baska guzel hayatlari gorup aile olabilen insanlari hergun tekrar dusunmek ya unutacagim ya delirecegim.cogu gunler isten gelip eski sinif arkadaslarimin adlarini hatirlayabildiklerimi internette aratiyor bir sapik gibi fotograflarina bakiyorum.cogu evlenmis cocuklarini buyumus tatile gitmisler. benim gormek istedigim yerlere.viyana ,amerika,kore belki kore degil ama gidiyorlar iste.oysa ben arkamdan kiz kurusu diye alay edilen ben.acilmadan iade diye laf carptirilan ben.bu kadar sessiz sedasizken en ufak bir ofkelenisimde bekarliktan denilip goz suzmelere guya dostca sakalarin tacizine ugrayan insanlarin pis ruhlarini uzerimde yucelttikleri ben eve gelip yemek yapiyor.tuvaleti lavaboyu siliyorum hergün.karsiliginda yillara meydan filan okuyamayan yuz hatlari,yuzlerini gormek istemeyip de babamin yanimiza akraba kontejyanindan yer edindirdigi turlu tiplemelerin dedikodularina her lafin altindan her davranisimdan acik arayislarinibuluyorum.arada baba evine ugrayip yeyip icip giden kardeslere katlanan hep benim .evet tum bu insanlardan kacip gitmek istiyorum.ben sevgisiz bir insanim.eskiden de cocukkende boylemiydi hatirlamiyorumbile. Canimin yanmaya basladigini anladigim gunden itibaren insanlara kinim ofkem daha da buyudu.kendimi surekli haksizliga ugramis hissettim. Bunu aşmak ustunden gecmek hic elimden gelmedi.etraftaki herseye kizmak ama bunu onlara odetememek.hayattaki en buyuk hayalkirikligim buydu iste.kizgindim ama hiçbir anlami yoktu.
