3

Ustumde gecmeyen bir mutsuzluk hi ç degistiremedigim bir huy gibiydi.mutlulugu aramiyordum da.ben mutsuz bir insandim ve bunu kendime acindirma malzemesi yapmiyordum.issizdim .cogu zaman annemle emekli maasini beklerdik.evin esyalari eskimisti ama borca girmekten korkuyor annemin acil hastalanmasi durumunda tek basina ustelik parasiz kaliriz korkusu duyuyordum .surekli,paranin kendime dusen kismini kullanmiyor koseye atiyordum her seferinde anneminki ilegecinirdik. anneme surekli et,kiyma yedirmeye calisirdim ona yasatamadigim evladiyla gururlanma ovunme duygusunu telafi etmek icin icten ice bir hirs beslerdim .yeni bir ayakkabi almamisdim kimbilir kac yildir.hesaplamadim.tum heveslerim boyle zamanla söndu.yeni bir kiyafet alma hevesi,guzel bir ev , basarili olma, bir ailemin olmasi tum bunlar kendiliginden gidivermisti elimden.bu beni daha darmadagin etti .cocuklar acimasizdir.onlar karsilarinda kendilerinden ustun gordukleri bir otoriteye ihtiyac duyuyorlardi.bense onlarin idealindeki tip degildim.ne kadar akilli oldugunuz ne kadar ahlakli oldugunuz gosteris yapmadiginiz surece gereksizdir degil mi.